วัดลานคาหรือวัดจำปาวัดที่สร้างโดยชาวพวนที่อพยพมาจากประเทศลาวซึ่งเป็นชุดแรกๆที่มาบุกเบิกบนผืนแผ่นดินไทย สมัยปลายกรุงศรีอยุธยาก่อนพ.ศ.2310 หรือสมัยกรุงธนบุรีพ.ศ. 2322 หรือช่วงสมัยกรุงรัตนโกสินทร์รัชกาลที่ 1 ราวพ.ศ.2335
วัดลานคาเดิมชื่อวัดจำปาตั้งอยู่ในที่ดอนห่างจากแม่น้ำท่าจีนประมาณ 1 กิโลเมตรทำให้การคมนาคมติดต่อไม่สะดวกเนื่องจากสมัยโบราณการคมนาคมนิยมใช้ทางน้ำเป็นหลักชาวบ้านจึงได้ช่วยกันย้ายวัดมาตั้งในที่ใหม่ริมแม่น้ำท่าจีน (ที่ตั้งวัดปัจจุบัน) ซึ่งบริเวณดังกล่าวเป็นที่รกร้างว่างเปล่ามีต้นไม้และหญ้าขึ้นอยู่อย่างหนาแน่นโดยเฉพาะหญ้าคาขึ้นอยู่มากเป็นพิเศษและด้วยเหตุนี้จึงได้ลงความเห็นเปลี่ยนชื่อวัดใหม่เป็นชื่อวัดลานคาส่วนวัดจำปานั้นปัจจุบันยังมีเจดีย์และบ่อน้ำเหลืออยู่เป็นหลักฐาน
ภายในวัดมีพระพุทธมหามุณีนายก (หลวงพ่อบารมี) เป็นพระประธานในพระอุโบสถ์องค์สีทองเหลืองอร่ามตาถัดมามีเรือนไทยสมัยโบราณเป็นที่ประดิษฐานของหลวงพ่อพระพุทธเจ้าเก้าห้องพิชิตมารว่ากันว่าท่านมีความศักดิ์สิทธิยิ่งนักทุกวันนี้ใครมีเรื่องเดือดร้อนมักจะมาบนบานขอให้ท่านช่วยเหลือและก็มักจะไม่ผิดหวังเดินเลยมาหน่อยจะพบกับแผ่นไม้ตะเคียนโบราณขนาดใหญ่มหึมาอายุประมาณ 500-1,000 ปีมีความยาวเกือบ 4 เมตร
นอกจากนี้ภายในบริเวณวัดและรอบๆวัดวัดยังมีสถานที่สำคัญทางประวัติศาสตร์อีกหลายแห่งที่ท่านสามารถเดินไปชมกันได้เช่นศาลของขุนกำแหงหรืออนุสรณ์สถานบรรพชนคนพวนที่สร้างโดยลูกหลานไทยพวนบ้านเก้าห้องเพื่อเชิดชูขุนกำแหง
